LANDSEERY TYP KONTYNENTALNO EUROPEJSKI

W 2014 czerwiec/lipiec planujemy miot szczeniaków Bellony, zainteresowanych prosimy o kontakt .

               

INT.CH.Ch.Pl.Mł.Ch.Pl  BURAGO Vienaragis (skończony Interchampionat)

INTERCHAMPIONAT BURAGO VIENARAGIS-(Kliknij na dyplom)

Burago znów zwycięża:

EUROPEJSKA WYSTAWA BUDAPESZT (WĘGRY) 2008

BURAGO ZOSTAJE ZWYCIĘZCĄ EUROPY NA 2008 R, JAKO ZWYCIEZCA RASY (BOB)

CAC WĘGIER, CACIB

  Poznań (08-09.11.2008 Wyst. Miedzynarodowa) - BOB - CACIB Zwycięzca Polski na 2008 r

NA WYSTAWACH - FOTKI

41 Miedzynarodowa Wystawa BERLIN 2008

W dn.06.04.08. Burago Zwycięzcą (BOB), otrzymuje Tytuł Zwyciezcy Berlina 2008, CAC do DEUTSCHER LANDSEER CLUB,  CACIB oraz  Anw. Dt. Ch.VDH]

 

 15.03.08 w Wilnie zwycięża (BOB) zdobywa tytuł Zwycięzcy Litwy na 2008 r, uzyskujac kolejny CACIB, tym samym kończy INTERCHAMPIONAT .

16.03.2008 o Puchar Wilna znów zwycięża (BOB) i kolejny CACIB

 

 

W 2007 Europejska Wystawa w Zagrzebiu (Chorwacja) Res CACIB.

 

10.11.2007 BURAGO Ponownie zdobywa tytuł Zwyciezcy Polski 2007 oraz tytuł Zwycięzcy Europy Wschodniej i Środkowej na 2007, (BOB), CACIB

 

Mamy Zwycięzcę Świata 2006 W Landseerach

 

 

WORLD WINNER  2006 (ZWYCIĘZCA ŚWIATA 2006),EUROPEAN WINNER 2008 (BOB, Zwycięzca Europy 2008)

   Zwyciezca BERLINA 2008, ZWYCIĘZCA POLSKI 2006 i 2007, 2008, ZWYCIĘZCA KLUBU NOW.i LANDS. POLSKI PIES 2006, ZWYCIĘZCA LITWY 2008, w/g klasyfikacji jako drugi pies w landseerach na  Wystawie Europejskiej w 2007 w Zagrzebiu Chorwacja z tytułami CAC Chorwacji, CWC, Res. CACIB. Drugi w BOG Międzynarodowa 2007 Sopot, BOB NA WYSTAWIE O TYTUŁ ZW. EUROPY ŚRODKOWO WSCH, UZYSKUJĄC CWC,CACIB ORAZ TYTUŁ ZWYCIĘZCY POLSKI 2007 ORAZ TYTUŁ ZWYCIEZCY EUROPY ŚRODKOWO- WSCHODNIEJ NA 2007 ROK Trzeci w BOG 2007 i drugi w BOG Gdynia 2008, wielokrotny BOB innych wystaw, Mł. Ch.Pl., Ch. Pl.  -  BURAGO VIENARAGIS, SYN ZWYCIĘZCY EUROPY CH.NIEMIEC BENJAMINA VON DER BURG WETTIN I CH.LT, SILENCES ISPAHAN - URODZONY 23.12.2004 W WILNIE W HODOWLI VIENARAGIS

 

KLIKNIJ ABY POWIĘKSZYĆ

NASZE LANDSEERY

KLIKNIJ NA MINIATURKĘ ABY POWIĘKSZYĆ

.

Mł.Zwycięzca Polski 2008 r Kasandra - córka Burago i Maji ur. 2007r w naszej hodowli

                     WYSTAWA WALENTYNKOWA W BYDGOSZCZY 09-10.02.2013 R

NASZA  16 M-NA BELLONA PO OJCU NASZYM BURAGO VIENARAGIS I MATCE GINA WHITE Z ARESIBO NA SWOICH PIERWSZYCH W ŻYCIU WYSTAWACH DZIENNEJ I NOCNEJ W BYDGOSZCZY  Z OCENAMI DOSKONAŁYMI, TYM SAMYM  DOSKONALE SIĘ ZAPOWIADA W HODOWLI. 

Landseer - Typ kontynentalno-europejski

   HISTORIA RASY

Już w 1000 roku w okolice dzisiejszego Massachusets w USA docierały drużyny łupieskich Wikingów pod wodzą Leifa Ericsona. Zabierali żywe zwierzęta hodowlane, aby mieć co jeść podczas długich podróży. Zabierali także psy. Podobnie jak psy indiańskie z półwyspu Labrador psy Wikingów krzyżowały się prawdopodobnie z psami z pobliskiej wyspy, nazwanej później Nową Fundlandią, na którą Wikingowie również dotarli. Przez kilka wieków kształtował się tam typ psa używanego przez miejscowe plemię Indian Beotuk. Były to zwierzęta średniej wielkości, dość masywne, z odpornym na zimno i wodę gęstym futrem, najczęściej czarnym, brązowym lub łaciatym.

W XVIII w. statki angielskie coraz częściej zawijały do portów Nowej Fundlandii, głównie po ładunek ryb, w które obfitowały okoliczne wody. Marynarze wracając do Europy, zabierali często z wyspy psy, które sprzedawali bogatym arystokratom. Po raz pierwszy pies nowofundlandzki został uwieczniony w 1655 r. na obrazie sir Petera Lely portretującego młodego Henryka Sidneya, księcia Romney. Zarówno kupowanie psów od marynarzy, jak i zamawianie portretów z nowofundlandmi weszło w zwyczaj wielu bogatych rodzin angielskich. Możemy je odnaleźć na obrazach Filipa Reinagle, Bena Marshalla, jak również Rubensa i Renoira. Jednak najwięcej płócien, na których znajdowały się biało-czarne psy, stworzył żyjący w latach 1803-1873 sir Edwin Landseer - zafascynowany nowofundlandami nadworny malarz rodziny królewskiej, sam właściciel takiego łaciatego psa. Na niektórych obrazach nowofundlandy towarzyszyły rodzinom książęcym, na innych występowały samodzielnie. Najsłynniejsze z tych obrazów to: Dwa psy (1822). Dystyngowany członek ludzkiej społeczności (1837). Uratowany (1856). Na większości obrazów, a także porcelany z epoki pojawiały się psy głównie odmiany biało-czarnej, niezwykle wówczas popularnej. Nazwę "landseer" zyskała znacznie później, oczywiście od nazwiska artysty, dzięki któremu mamy najwięcej portretów protoplastów europejskich nowofundlandów. W późniejszych latach kynolodzy europejscy i kanadyjscy skupili uwagę na hodowli czarnego nowofundlanda, traktując marginesowo odmiany brązową i biało-czarną. Tę ostatnią utrzymywali głównie hodowcy kanadyjscy. Łączyli ją z odmianą czarną, utrzymując podobny typ w obrębie tej samej rasy. W XVIII i XIX w. w Europie biało-czarna odmiana praktycznie przestała istnieć. 12 października 1902 r. w hodowli szwajcarskiej "v. Vevey" panów Meystre urodził się pierwszy miot łaciatych szczeniąt z pary importowanej z Anglii. Panowie Meystre i Schlittler-Laager, prowadzący hodowlę "v. Mollis", byli pionierami hodowli współczesnej odmiany biało-czarnej, która data początek nowej rasie, nazwanej później "Kontinental Landseer". Pracę hodowlaną oparli na pierwszych łaciatych egzemplarzach urodzonych w hodowli "v. Vevey" i angielskich importach przekazujących to umaszczenie, wyodrębniając tę odmianę od pozostałych kolorów. W latach 1902-1913 w tych dwóch hodowlach przyszło na świat około stu biało-czarnych szczeniąt. Szwajcarski kynolog, profesor Albert Heim, byt ogromnie zainteresowany rozwojem tej odmiany, prowadził kojarzenia osobników biało-czarnych, dodając również krew ówczesnego bernardyna. Akceptując standard nowofundlanda zarejestrowany przez Angielski Kennel Club w 1866 r., zalecał uznanie odmiany biało-czarnej za odrębną rasę nazywaną "landseer". W ciągu kilkunastu lat hodowli szwajcarscy kynolodzy stworzyli dużą bazę hodowlaną, która niestety została zniszczona przez I wojnę światową. Po wojnie ponownie rozpoczęto prace nad tworzeniem rasy. W 1922 r. w Austrii urodził się miot "A. v.d. Bischofsgasse". Matka tego miotu - Myra v.d. Fógenau była córką ROYAL PRINCESS MAUD, pochodzącej z hodowli v. Mollis. Również w Holandii zaczęty pojawiać się landseery. P. Lunter, posiadający sukę FLORĘ o nieznanym pochodzeniu, pokrył ją austriackim psem ADONIS v.d. Bischofsgasse. Z tego połączenia urodziły się m.in. HANS i GRETE v. Landseerheim, które pojawiają w wielu rodowodach współczesnych landseerów. Stanowią m.in. trzon hodowli "v. Schartenberg", która działając prawie 40 lat, nadawała kierunek hodowli rasy. Druga wojna światowa znów zahamowała pracę kynologów, lecz w latach powojennych w bardziej już ustabilizowanych krajach Europy Zachodniej hodowla psów, w tym również landseerów, zaczęła się bujnie rozwijać. Emil Burkhard, prezes Szwajcarskiego Klubu Nowofundlanda, zaproponował przyjęcie przez FCI standardu nowej rasy, wykazując, że "landseer-nowofundland" różni się od czarnego nowofundlanda nie tylko umaszczeniem, lecz także budową anatomiczną i charakterem. Tu należy przypomnieć, że hodowcy amerykańscy nie rozdzielali kolorów, utrzymując odmianę biało-czarną (zwaną tam landseerem) w tym samym typie, co czarną i brązową, w obrębie tej samej rasy, zaś w Europie praca nad tworzeniem nowej rasy z odmiany łaciatej przy jednoczesnej ogromnej modzie na czarne nowofundlandy na wiele lat odsunęła w głęboki cień hodowlę biało-czarnych nowofundlandów. Zjazd klubów w 1960 r. zatwierdził standard nowej rasy o nazwie Landseer European-Continental Type (Landseer E,C.T.) pod numerem 226. W tym czasie powstawały nowe hodowle, z których największe osiągnięcia mają takie, jak van Hollanseer, vom Petersberg, v.d. Wasserburg, Hedonis. v. Landhuskeller, Popularność tej rasy, mimo jej niewątpliwej urody i zalet charakteru, utrzymuje się na mniej więcej stałym, niezbyt wysokim poziomie. Z jednej strony biało-czarne nowofundlandy przegrywają często z bardziej misiowatymi i uroczymi nowofundlandami, z drugiej zaś - z bardziej bojowymi molosami. Rasa czarno-biała jest chyba niedoceniana. Jej największy rozwój przypada na lata 80., później daje się zaobserwować wyraźny spadek populacji. Są kraje, w których nie ma ani jednego egzemplarza (np. Polska), są też takie, w których dosłownie jeden czy dwóch miłośników ma pojedyncze egzemplarze i rzadko dohodowuje szczenięta (np. Dania. Finlandia czy Litwa). Mimo tak małej puli tacy hodowcy starają się wciąż uzyskiwać jak najlepsze wyniki. Je śli decydują się na powiększenie hodowli, czynią to z rozwagą, by nie tracić dobrego typu uzyskanego w drodze wieloletniej selekcji. Pozytywnym rezultatem takiego działania jest dość wyraźne ujednolicenie typu w całej Europie. Landseer to duży pies. Prawidłowa anatomia i niezbyt masywna budowa zapewniają mu znakomitą ruchliwość i sprawność. Landseer ma zrównoważoną psychikę, doskonale sprawdza się jako pies rodzinny, wspaniały towarzysz dzieci, uważny i spokojny stróż. Jest odważny, niekonfliktowy i cichy. Potrafi znakomicie zachować się w różnych sytuacjach, a będąc z natury czysty i elegancki, może się udać ze swym panem zarówno do parku miejskiego, jak i restauracji, budząc ogólny podziw swym wyglądem i zachowaniem. Landseer wykazuje wiele cech odziedziczonych po nowofundlandzie. Jego siła, sprawność i inteligencja czynią z niego doskonałego psa pracującego. Świetnie pływa, może więc pomagać kąpiącym się ludziom, zimą zaś ciągnąć sanki, sprawiając frajdę dzieciom. Dzięki temu, że ma nieco twardszy charakter od nowofundlanda, jest tez dobrym stróżem, znakomicie znosząc zmienne warunki pogodowe. Jego gęsty odporny na zimno i wilgoć włos nie jest zbyt trudny w pielęgnacji, choć oczywiście wymaga od czasu do czasu kąpieli dla utrzymania pięknego białego koloru. Czesanie nie zabiera więcej niż kilkanaście minut, co dwa, trzy dni. Landseer nie jest trudny do ułożenia, łatwo podporządkowuje się woli człowieka, nie jest histeryczny ani agresywny, może więc być dobrą propozycją nawet dla początkującego kynologa, którzy marzy o dużym psie. Zastanawiające jest, ze przy coraz większej popularności ras molosowatych wciąż zapomina się o landseerze, który jest psem wręcz uniwersalnym: dużym, lecz nie olbrzymim; eleganckim, ale nie wydelikaconym, ofutrzonym, lecz umiarkowanie, z łatwym w utrzymaniu włosem; spokojnym i opanowanym, ale niezawodnym w roli obrońcy i stróża. Należy życzyć landseerowi większej liczby amatorów, by ten elegancki kuzyn nowofundlanda nie zniknął zupełnie z kynologicznej mapy Europy

 

  Wzorzec FCI nr 226

KRAJ POCHODZENIA: Niemcy/Szwajcaria.           

DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 24. 08. 1960.

PRZEZNACZENIE: Pies stróżujący i towarzyszący.

KLASYFIKACJA FCI: Grupa II - Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie i rasy pokrewne.
Sekcja 2. 2 Molosy, typ górski.
Nie podlegają próbom pracy.

WRAŻENIE OGÓLNE: Landseer powinien sprawiać wrażenie dużego, silnego, harmonijnie zbudowanego psa. Bardziej wysokonożny niż czarny nowofundland. Dotyczy to szczególnie samców.

GŁOWA: Skóra na głowie bez fałd, głowa pokryta delikatnym i krótkim włosem, wymodelowana, szlachetna w wyrazie.

MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Szeroka i masywna. Potylica dobrze rozwinięta. Stop: Wyraźny, ale nie tak ostro zaznaczony jak u bernardyna.

TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Czarno pigmentowany.
Kufa: Mierzona od nasady długość odpowiada jej głębokości. Fafle: Suche, czarno pigmentowane; możliwie przylegające bez tendencji do ślinienia, górne fafle powinny lekko przykrywać dolne. Policzki: Umiarkowanie rozwinięte przechodzą łagodnym łukiem w kufę.
Szczęki/Zgryz/Zęby: Zgryz nożycowy.
Oczy: Średniej wielkości, umiarkowanie głęboko osadzone, brązowe do ciemnobrązowych, jasnobrązowe tolerowane; o przyjaznym wyrazie; w kształcie migdała; niewidoczna trzecia powieka. Oczy wybitnie jasne (koloru siarki lub szarożółte) są wadliwe, również oczy rozstawione wąsko.
Uszy: Średniej wielkości, powinny sięgać do wewnętrznego kącika oka, trójkątne koniuszki lekko zaokrąglone. Uszy osadzone wysoko, ale niezbyt daleko w tyle, przylegające gładko i ściśle do głowy; pokryte krótkim delikatnym włosem, dłuższe frędzle tylko na tylnej części nasady ucha.

SZYJA: Szyja, w przekroju nie całkiem okrągła, raczej lekko owalna od umięśnionej i o szerokim karku partii barkowo- piersiowej stopniowo zwęża się w kierunku głowy. Przy harmonijnej budowie długość jej od potylicy do kłębu powinna wynosić około do 4/5 długości głowy mierzonej od czubka nosa. Niepożądany wyraźny łałok i fałdy na szyi.

TUŁÓW: Długość tułowia od kłębu do nasady ogona odpowiada mniej więcej podwójnej długości głowy. Od łopatek do zadu szeroki i mocny.
Grzbiet: Sprężysty, prosty.
Lędźwie: Muskularne.
Zad: Szeroki, zaokrąglony dzięki dobremu umięśnieniu.
Klatka piersiowa: Między bardzo muskularnymi łopatkami głęboka i szeroka pierś, o odpowiednio silnym wysklepieniu żeber.
Brzuch: Słabo podciągnięty. Między brzuchem a lędźwiami powinno być wyraźnie widoczne płaskie wgłębienie okolic słabizny. Słaby grzbiet, grzbiet łękowaty, słabe lędźwie, za krótkie ostatnie żebra jak również bardzo podciągnięty brzuch są wadą.

OGON: Mocny, sięgający najwyżej trochę poniżej stawu skokowego, pokryty bardzo gęstym obfitym włosem który nie tworzy jednak pióra. W pozycji spoczynkowej ogon stojącego psa powinien zwisać swobodnie, ewentualnie z lekko zagiętym końcem do góry. W stanie podniecenia i w ruchu ogon noszony jest prosto i lekko wygięty przy końcu do góry. Ogon załamany lub zawinięty powyżej linii grzbietu jest wadą.

KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Mocne mięśnie pokrywają łopatkę i ramię o silnym kośćcu, do którego pod odpowiednim kątem dołączone są potężne kości z przodu oglądanej całkowicie prostej i dobrze umięśnionej kończyny, pokrytej do stawu nadgarstka umiarkowanie długim włosem.
Łokcie: Przylegające do dolnej krawędzi najniższej części klatki piersiowej, ustawione dość wysoko i skierowane do tyłu.
KOŃCZYNY TYLNE: Powinny być silne, swobodne w ruchu, o silnym kośćcu. Winny by.0pt;font-family:Arial;color:black">SZATA

WŁOS: Z wyjątkiem głowy włos długi i gesty. W dotyku delikatny. Miedzy włosem okrywowym przebija podszerstek, ale nie tak gesty jak u czarnych nowofundlandów. Dopuszczalny lekko falisty włos okrywowy na grzbiecie i udach. Szata zaczesana pod włos powinna wracać do naturalnego położenia.

MAŚĆ: Wyraźna biel o rozrzuconych czarnych łatach na tułowiu i zadzie. Szyja, przedpiersie, brzuch, nogi i ogon powinny być białe. Głowa czarna. Wysoce pożądane w hodowli są białe symetryczne znaczenia na kufie z zachodzącą na czoło niezbyt szeroką strzałką. Występujące czarne cętki na białym tle nie są jeszcze wadą, ale należy unikać ich w hodowli.

WYMIARY: Wysokość w kłębie landseera może się wahać:
U psów przeciętnie między 72 a 80 cm
U suk przeciętnie między 67 a 72 cm.
Tolerowane są niewielkie odchylenia od podanych parametrów.

WADY: Każde odstępstwo od wzorca należy traktować jako wadę. Jej ocena powinna być proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa.

UWAGA: Psy muszą mieć dwa, normalnie rozwinięte jądra, w pełni usytuowane w mosznie.

 

 

ARS Z GERONĄ

Nasze Berneńczyki na Wystawie Krajowej w Gdyni, zdobywając dwa złote medale oraz dwa wnioski CWC.

Ars

Ars na ringu Wystawy Międzynarodowej w Sopocie, zdobycie złotego medalu.

Ars

Ars na wystawie Krajowej w Inowrocławiu i zdobycie złotego medalu.,CWCł.i BOB.

Gerona

Gerona na wystawie w Inowrocławiu,zdobycie złotego medalu i CWC.

Nasza psia Rodzina

Doskonale się ze sobą zgadzają.

Gerona

Gerona na Wystawie Krajowej w Koszalinie i zdobycie złotego medalu.

Gold Dream i Balbinka - labradory

Gold Dream i Balbinka jako narzeczeni czekają na swój dojrzały wiek, zaliczając kolejne wystawy.

Gold Dream(10 m-cy)

Goldi pierwszy raz na wystawie krajowej psów myśliwskich w Przechlewku gdzie zdobył srebny medal.

Ars

Ars na Międzynarodowej wystawie Psów Rasowych w Szczecinie, zdobywając złoty medal, Zw.Mł., zapewnił sobie tytuł Mł.Ch.Polski.

Limba Cavis Leonis - Leonberger

Limba w wieku 16 m-cy, po doskonałych wynikach z wystaw oczekuje na swoje 18 m-czne urodziny kiedy osiągnie swoją dojrzałość.

 

ARS Z GERONĄ

Nasze Berneńczyki na Wystawie Krajowej w Gdyni, zdobywając dwa złote medale oraz dwa wnioski CWC.

Ars

Ars na ringu Wystawy Międzynarodowej w Sopocie, zdobycie złotego medalu.

Ars

Ars na wystawie Krajowej w Inowrocławiu i zdobycie złotego medalu.,CWCł.i BOB.

Gerona

Gerona na wystawie w Inowrocławiu,zdobycie złotego medalu i CWC.

Nasza psia Rodzina

Doskonale się ze sobą zgadzają.

Gerona

Gerona na Wystawie Krajowej w Koszalinie i zdobycie złotego medalu.

Gold Dream i Balbinka - labradory

Gold Dream i Balbinka jako narzeczeni czekają na swój dojrzały wiek, zaliczając kolejne wystawy.

Gold Dream(10 m-cy)

Goldi pierwszy raz na wystawie krajowej psów myśliwskich w Przechlewku gdzie zdobył srebny medal.

Ars

Ars na Międzynarodowej wystawie Psów Rasowych w Szczecinie, zdobywając złoty medal, Zw.Mł., zapewnił sobie tytuł Mł.Ch.Polski.

Limba Cavis Leonis - Leonberger

Limba w wieku 16 m-cy, po doskonałych wynikach z wystaw oczekuje na swoje 18 m-czne urodziny kiedy osiągnie swoją dojrzałość.